منبع:ضامن اهو

 بدانكه براى آن بزرگوار زيارات چندى نقل شده و زيارت مشهور آن حضرت زيارتى است كه در كتب معتبر مذكور است و به شيخ جليل القدر محمّد بن حسن بن وليد كه از مشايخ جناب صدوق است منسوب كرده‏اند و از كتاب«مزار»ابن قولويه معلوم مى‏شود كه از ائمه عليهم السّلام روايت شده و كيفيّت آن موافق كتاب من لا يحضره الفقيه چنان است كه:چون زيارت قبر امام رضا عليه السّلام را در طوس قصد كنى،پيش از آنكه از خانه بيرون روى غسل كن،و وقتى كه غسل مى‏كنى بگو:

اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ لِي قَلْبِي وَ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِي مِدْحَتَكَ وَ الثَّنَاءَ عَلَيْكَ فَإِنَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي طَهُورا وَ شِفَاءً 
خدايا مرا پا كن،و دلم را پاك گردان،و سينه‏ام را بگشا،و مدح و ثناى خودت را بر زبانم جارى‏ ساز،كه نيرويى نيست جز به تو.خدايا اين غسل را برايم پاك كننده و شفابخش قرار ده.

 در این نوشتار بر آنیم گوشه ای از دریای بیکران علم مولایمان گل هشتم بوستان محمدی(ص) را بنماییم،هر چند که قطرهای از دریای بیکران معرفتشان نیز به حساب نمی اید.امامان پاک ما عليهم‏السلام هرگز مکتب نرفته و پاي درس استادي ننشسته‏اند؛ اما با اين حال به خواست و اراده‏ي الهي بر تمام علوم و مجهولات عالم آفرينش اطلاع و آگاهي دارند. علم آنان سرچشمه در اقيانوس بيکران علم الهي دارد. امام عليه‏السلام با علم خود نه تنها مخالفان را مجاب و خاموش و سرافکنده مي‏ساخت، بلکه مشتاقان و شيفتگان علم و ايمان را نيز مجذوب ساخته و به راه راست هدايت مي‏کرد.  
مأمون در سياست رياکارانه‏ي خود عليه امام، توطئه‏هاي ديگري نيز انديشيده بود. او که از عظمت مقام معنوي امام در جامعه رنج مي‏برد، مي‏کوشيد با روبرو کردن دانشمندان با آن حضرت و به بهانه‏ي بحث و مناظره‏ي علمي و استفاده از دانش امام، شکستي بر آن گرامي وارد سازد تا شايد به اين وسيله از محبوبيت او در جامعه بکاهد و در نظر مردم امام را بيمايه و بي‏مقدار سازد. اما اين خدعه و مکر مأمون نتيجه‏اي جز افزايش عظمت امام و شرمساري مأمون نداشت. آفتاب دانش الهي امام در مجالس علمي چنان مي‏درخشيد که خفاشي چون مأمون را هر بار در آتش حسد کورتر مي‏ساخت.  

 حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره) در فرمایشات خود درباره حضرت امام رضا(ع) و دلیل بیشتر بودن کرامات ضریح آن حضرت نسبت به امام حسین(ع) وقایعی را نقل کرده‌اند که آنها را در ادامه می‌خوانید :
آقایى می‌گفت: عریضه‌اى به خدمت امام رضا (علیه‏السّلام) درباره‏ سه حاجت از جمله تشرف به خدمت حضرت ولى عصر (عج) نوشتم و پشتِ در ضریح انداختم. شب آخر اقامت ما در مشهد و یا یک شب جلوتر از آن، براى نماز صبح به حرم مشرف شدم، هنگامى که مى‌خواستم وارد حرم شوم، در میان ازدحام جمعیت به حدى که ممکن نبود کسى به راحتى داخل حرم شود و عده‏اى به زحمت وارد و عده‌اى خارج مى‏شدند، ناگاه چشمم افتاد به آقاى جلیل و نورانى که تشریف مى‏آورد ...

 حضرت رضا(ع) گل هشتم بوستان امامت فرمود: پدرم از پدرش جعفر بن محمّد و آن حضرت از پدر خود از جدّ بزرگوار خویش(ع) نقل فرمود که:

حضرت على(ع) فرمود: تصمیم به ازدواج گرفتم، ولى جرأت نمى‌کردم، این‌ مطلب را به حضرت رسول(ص) عرض کنم و مدتى این موضوع شب و روز در فکرم بود تا اینکه روزى بر حضرت رسول(ص) وارد شدم و آن حضرت‌ فرمودند: اى علی!

عرض کردم: بفرمایید اى رسول خدا!

فرمود: آیا میل و رغبتى به ازدواج دارى؟

عرض کردم: رسول خدا خود داناتر است -و گمان بردم ‌حضرت یکى از زنان قریش را به عقد من درآورند- و من از اینکه فرصت ازدواج‌ با فاطمه را از دست دهم، نگران بودم و متوجّه نشدم که چه شد که حضرت مرا صدا زدند و در خانه ام‌سلمه به خدمتشان رسیدم.

 امام رضا(ع)  ،گل هشتم بوستان محمدی (ص) در کلامی شریف و البته طولانی از امام سجاد‌(ع) نقل می‌فرمایند: اگر دیدید کسی اهل نماز و روزه است، گناه نمی‌کند و کارهای خوب هم انجام می‌دهد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عُرضۀ گناه کردن نداشته باشد.