شيخ مفيد در ارشاد مي نويسد : امام رضا ( ع ) مأمون را در خلوت بسيار مورد پند و اندرز قرار مي داد و او را از خداوند مي ترساند و آنچه بر خلاف دستور آن حضرت انجام مي شد زشت مي شمرد . 

شيخ مفيد در ارشاد مي نويسد : امام رضا ( ع ) مأمون را در خلوت بسيار مورد پند و اندرز قرار مي داد و او را از خداوند مي ترساند و آنچه بر خلاف دستور آن حضرت انجام مي شد زشت مي شمرد . مأمون در ظاهر سخنان آن حضرت را قبول مي كرد ولي ناراحتي و سرگرداني خويش را از نصايح امام پنهان مي داشت . روزي حضرت رضا ( ع ) نزد مأمون آمد و ديد كه او براي نماز وضو مي سازد و غلامش آب بر دست او مي ريزد . پس امام ( ع ) به وي فرمود : اي اميرمؤمنان ! در پرستش پروردگارت كسي را شريك قرار مده . مأمون نيز آن غلام را رد كرد و خود به تنهايي كار وضويش را به انجام رساند . ولي اين فرمايش امام ( ع ) كينه و خشم او را نسبت به آن حضرت افزون كرد . همچنين هرگاه مأمون در محضر آن امام ( ع ) درباره فضل بن سهل و برادرش سخن مي گفت : امام ( ع ) عيبب كارهاي آن دو را براي مأمون بازگو مي كرد و از شنيدن سخنان آنان وي را بر حذر مي داشت . فضل و حسن نيز به اين مطلب پي بردند و همواره در نزد مأمون از آن حضرت بدگويي مي كردند و سخناني مي گفتند كه امام رضا ( ع ) را از چشم مأمون بيندازند و او را از ميل و علاقه مردم نسبت به آن حضرت مي ترسانيدند . آن دو آنقدر به اين كار خود ادامه دادند تا نظر مأمون رانسبت به امام ( ع ) برگرداندند به طوري كه مأمون كمر به قتل وي بست . ابو الفرج اصفهاني گويد : امام رضا( ع ) بيمار شد و در همان بيماري بدرود حيات گفت . پيش ازاين ، امام نزد مأمون از فرزندان سهل ياد مي كرد و عيب كارهاي آنان را به وي گوشزد مي كرد و مأمون را از توجه به آن دو باز مي داشت و بديهايشان را به وي تذكر مي داد .

از شما می خواهم به احترام امام رئوف آقا امام رضا(ع) به راحتی ازاین شعر و دکلمه رد نشوید چرا که ماهمه به نوبه ای مدیون اوییم.

در این شعر از امام رئوف می گویم،از ثامن الائمه(ع) اما این بار با زبان زائری دلگیر...
مادرت زهراسـت(س) ...

میان صحـن  نشسـت  و در الـتـماس  و دعا  
                    لـبـش  به  زمـزمـه ای  گـفـت یا امـام رضا(ع)

چه   بـارگـاه قــشـنگی  بـرای  خــود   داری   
                    بـبـیـن  که  مـن  به  پـناه  تـو  آمدم  ایـنـجا

یکی  شـفا  و  یکی  کـربـلا  ز  تـو خـواهـد   
                    یکی چـو من  ز توخواهد دلی  ز خوبی ها

به  آب و دانه ی  پاشیده ی حـرم  سوگـنـد   
                    کـبـوتـران  تـو  گـویی  شــناخـتـنـد  تـو را

مـن  از  دیار غـریـبی  به  پـیـشـت آمده ام 
                    که  شایـد  از دل تـو  دل  بگـیـرم  ای  آقـا

حـقـیـر بـودم  و هـسـتم  ولی همه  به کنار    
                    مـحـبـّت  تـو کــشـانـدم  بـه  بـارگـاه  شـما

اگـر  بـدم، اگـر آیـیـنـه ی  دلـم   تـار اسـت    
                    شما  به  عشق خود  آینه را  دهـید  صفا

چقـدر در دل خـود  دوسـت داشـتم  روزی 
                    که  باشمت  چـو غـلام عـزیـزی  ای مولا

دلـم گـرفته  رضا جان دراین هـوای حـرم   
                    من از تـومی شنوم عطـر مادرت زهـرا(س)

شنیده ای که طـبا باتواین چنین می گفت
                    مــرا  مـحـبـّت  تـو  پاک  می کـنـد  تـنهـا

                  مـرا

                           محـبـّت تـو

                                         پاک می کـنـد

تـنـهـا...

منبع:قلمدان(پیرغزلپوش مرادوست داشت)

این شعر به مناسبت میلاد امام هشتم، آقا علی بن موسی الرّضا (ع) تقدیم به ساحت مقدّس ائمه اطهار(ص)، این میلاد برهمه شما عزیزان مبارک و خجسته باد.

"دعبلم کن تاثناخوانت شوم" *                کفتر خاکی ایوانت شوم

ای طبیب دردهای بی دوا!            ای کریم ابن الکریم!آقا! رضا!

ای که لطفت شامل حالم شده                   نام تو زیبایی فالم شده

و شیخ صدوق (ره) در امالی از ابراهیم بن ابی المحمود روایت كرده كه حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند همانا ماه محرم ماهی بود كه اهل جاهلیت قتال در آن ماه را حرام می‌دانستند و این امت جفا كار خونهای ما را در آن ماه حلال دانستند و هتك حرمت ما كردند و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسیر كردند و آتش در خیمه‌های ما افروختند و اموال ما را غارت كردند و حرمت حضرت رسالت (ص) را در حق ما رعایت نكردند، همانا مصیبت روز شهادت حسین علیه السلام دیده‌های ما را مجروح گردانیده است و اشك ما را جاری كرده و عزیز ما را ذلیل گردانیده است و زمین كربلا مورث كرب و بلاء ما گردید تا روز قیامت، پس بر مثل حسین باید بگریند گریه كنندگان، همانا گریه بر آن حضرت فرو می‌ریزد گناهان بزرگ را. پس حضرت فرمود كه پدرم چون ماه محرم داخل می‌شد تا عاشر محرم چون روز عاشورا می‌شد آن روز مصیبت و حزن و گریة او بود و می‌فرمود امروز روزی است كه حسین «ع» شهید شده است.

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود
وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود
وقتی تمام شب به در خانه کریم
در می زند گدا و دری وا نمی شود
وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب
این قلب مرده است مداوا نمی شود
یک راه مانده بهر تو آن هم زیارت است
مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود

چهل حديث اخلاقي از امام رضا عليه السلام :

1- سه ويژگى برجسته مؤمن
لا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنًا حَتّى تَكُونَ فيهِ ثَلاثُ خِصال:1ـ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ. 2ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ. 3ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ. فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمانُ سِرِّهِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِيِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِيِّهِ فَالصَّبْرُ فِى الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ.
مؤمن، مؤمن واقعى نيست، مگر آن كه سه خصلت در او باشد:سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پيامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است،امّا سنّت پيغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است،امّا سنّت امامش، صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است.